Deel 1:

Overdonderd en verbaasd. Zo'n klein gat als Draaibrug was ooit eens een druk, bedrijvig dorpje. Die tramremise dat was me een bedrijf!! Natuurlijk de machinisten en de conducteurs. Maar wat een volk verdiende daar zijn boterham. En zoveel werk dat daar werd verzet. Monteurs, timmerlieden, schilders, lijnwerkers, beladers, controleurs, wegers.... om maar s wat te noemen. En tussen de middag trapten een aantal van hen een balletje op het remise plein.

Waar beginnen?

Bij de remise. Niet die lege Connexxion remise van nu, maar deze:

 

 

 

Dàt was de remise zo'n honderd jaar geleden. Denk ik, want ik ben niet echt thuis in jaartallen. Ik vind het gewoon mooi om te zien. Zes spoorlijnen die in de remise verdwijnen, een rokende locomotief die uit deur nummer vijf gereden komt, prachtige koplampen, een bonkig vierkant machien waar de kracht vanaf straalt. Knarsende wielen over ijzeren rails.

Dit gebouw was de stalling. De andere twee remises waren werkplaatsen. Daar werd gesleuteld, geconstrueerd en gerepareerd. Die twee remises zijn nu bekend als 'de koelhuizen'

 

Veel handwerk. Locomotieven hadden nummers en namen. Zo was locomotief nummer 6  ook bekend als De Draaibrug. Nummer 1 was De Aardenburg. Ze trokken de rijtuigen door ons Zeeuws Vlaamse landje. Wagons in soorten en maten. Toen al was er een rijdend postkantoor:

 

Andere goederen waren de suikerbieten. Gigantische hoeveelheden werden er vervoerd. Wagons werden werkelijk bomvol getast. Controleurs namen monsters, bepaalden de tarra met behulp van de bascule.

Naast bieten, onder andere graan en vee. Daar werden dezelfde wagons voor gebruikt. Voor het vee werden er wat hoekgaten van de wagon opengezet ter afwatering. Die gaten gingen uiteraard voor graan weer dicht. Tijdens de oorlog hadden die gaten nog een extra functie: je kon toch graan uit de verzegelde wagons halen, heel handig in tijd van schaarste, maar ook niet zonder risico !!

Heel veel ging naar Breskens waar alles  werd overgeladen in schepen. Met de hand! Riek, schop, mand, baal, dat soort materiaal. Uit de wagon, in de kruiwagen, naar de boot en weer terug. Hoeveel kruiwagens gaan er in een wagon? En in een boot?

Bieten werden aangevoerd met paard en wagen. Al wie een riek kon vast houden hielp mee.

Stoere besnorde kerels, petten, klakken, bascule met paardenmand, klompen, meewerkende vrouwen.

Vaak was er bij laad/losplaatsen een koedijkje. Vanaf dit dijkje kon het vee zonder hoogte verschil zo de wagons instappen.

 

Een minder bekende wagon is de waterwagon. Hieronder staat er ééntje bij 'wat we nu noemen 'het koelhuis'. De watertanks werden gevuld vanuit tanks BOVEN het spoor. 

Voor wie de koelhuizen kent: let op de hoge deur, de 'schietgaten'. Zijn ze nu nog te zien?

 

wordt vervolgd

 

terug.....